آتیلا پسیانی ؛ چرا با دیدن عکس جدید او نگران شدیم؟
تاریخ انتشار: ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۵۰۸۵۸
عصر ایران ؛ نهال موسوی - روز گذشته (دهم اردیبهشت) مراسم نکوداشت آتیلا پسیانی همزمان با روز تولدش در خانه هنرمندان برگزار شد، عکس و فیلم‌هایی که از آتیلا پسیانی منتشر شد به یک نوع شوک و نگرانی در میان مخاطبان و جامعه منجر شد زیرا که چهره جدید او برای چشمان بیننده‌ها تا حدودی نا آشنا بود.
اتفاقی که هست این است که آتیلا پسیانی مدتی با بیماری دست به گریبان بوده و چون این اتفاق به شکلی در عمومی نشده بود شاید این واکنش را به همراه داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نکته جالب توجه در مراسم جشن تولد روز گذشته آتیلا پسیانی حضور چشمگیر هنرمندان مختلف بود از پیش‌کسوتانی چون اکبر زنجانپور و محمد صالح علاء گرفته تا هم سن و سالهای خود آتیلا پسیانی مانند پرویز پرستویی، فاطمه معتمدآریا، رضا کیانیان، محمد رحمانیان، محمد چرمشیر و نسل‌های جوانتر چون نیکی کریمی، ستاره اسکندری، نوید محمد زاده، بهرام رادان و ...
چرا مردم با دیدن عکس آتیلا پسیانی ناراحت و نگران شدند را باید از چند منظر مورد توجه قرار داد:
بازیگران بخشی از خاطره دیداری و شنیداری جامعه هستند به همین دلیل اتفاقات ناخوشایند رخ داده برای آنها باعث نگران شدن مخاطبان هم می‌گردد. ابتدا این که در این مورد خاص با یک خانواده کاملا هنری با 3 نسل بازیگر طرف هستیم.
آتیلا فرزند زنده یاد جمیله شیخی است، بازیگر تئاتر و سینما و تلویزیون که قبل از انقلاب و بعد از انقلاب هم در زمینه بازیگری مطرح بود، نکته قابل توجه این است که آتیلا از بچگی شاهد نقش آفرینی‌های مادرش در تئاتر و سینما بوده و به نوعی نفس به نفس با این هنر بزرگ شده است. البته همین روند بعدتر در زندگی خودش برای فرزندان خودش ستاره و خسرو هم تکرار شد، دیروز در همین مراسم ستاره پسیانی اشاره کرد که « من 37 سال سن دارم و 32 سال است که بازیگرم و این راه را از حضور در کارهای پدرم شروع کرده‌ام.» و البته که همسر آتیلا پسیانی فاطمه نقوی هم بازیگر است.
خود پسیانی در این باره گفته است: «مرحوم مادرم خیلی دوست داشت من حقوق سیاسی بخوانم. اما من به دلیل حضور مادر و همکارانش، همواره در محیط هنر بوده ام به همین دلیل قطعا حرفه دیگری را انتخاب نمی‌کردم.»
آتیلا پسیانی بازی در تئاتر را از سال 1356 آغاز کرده و برای اولین بار در سال 1360 با فیلم سینمایی عفریت مقابل دوربین قرار گرفت. اما آن زمان بیشتر با برنامه‌های تلویزیونی چون محله برو بیا، محله بهداشت و بعد مثل آباد شناخته شد. البته خود پسیانی در این زمینه اشاره کرده است: «سال ١٣٦٠ به همت مرحوم رضا ژیان گروهی از بازیگران جوان آن سالها برای اولین بار به دور هم جمع شدیم و در زمستان همان سال در عرض یک ماه و نیم ، شش قسمت از سریال مثل آباد را ضبط کردیم.
مثل آباد سه سال در توقیف بود. چرایش را نمیدانم. هر چه بود بعد از محله برو بیا و محله بهداشت پخش شد و به همین علت این تصور پیش آمد که محله برو بیا اولین کار این گروه است که چنین نبود. از مثل آباد بعضی ها رفتند، بعضی ها ماندند، ولی رفاقتمان تا هم اکنون هم ادامه دار شد.»
نکته جال توجه درباره آتیلا پسیانی حجم زیاد فعالیت‌های او در هر سه رشته تئاتر، سینما و تلویزیون است، او بیش از 40 تئاتر، 75 فیلم سینمایی و بیش از 70 یا 80 برنامه تلویزیونی، سریال و ... را در کارنامه دارد. هیچ گاه بیکار ننشسته و همواره مشغول به کار بوده است. البته در زمینه ساخت مجسمه و اشکال حجمی هم فعالیت دارد.
آتیلا پسیانی در زمینه تئاتر و علی الخصوص تئاترهای تجربی یک صف شکن به تمام معنا بود و در این رشته واقعا یکی از اولین کارگردان‌هایی بود که فرم های مختلف تئاتری را تجربه کرد، همیشه گروهی از جوانان را دور خود داشت که با همراهی آنها قدم در راه جدید بگذارند، بی جهت نیست که به او لقب «پدر تئاتر تجربی ایران» را داده‌اند.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
آتیلا پسیانی در برنامه دورهمی مهران مدیری به این قضیه اشاره کرد و گفت: «در حوزه کار، هنر تجربی را دوست دارم. کشف و شهود است که یک شخص را هنرمند می کند و به دلیل انتقال این حس، مخاطب دوست دارد که با بازیگر همبازی شود و این حس بسیار خوبی است.»
نکته قابل اشاره دیگر در مورد آتیلا پسیانی تجربه و همکاری او با کارگردانان مختلف از صاحب نام‌های بزرگ گرفته تا جوانان فیلم اولی است، از حزب اللهی ایدئولوژیک تندرو گرفته تا فیلمسازهای گیشه که فقط برای فروش فیلم می‌ساختند. اما نکته قابل تامل این است اگر هر کدام از این فیلمها را ببینید تنها نکته ثابت این است که در هیچ کدام آتیلا پسیانی سطح بازیش چندان فراز و افولی ندارد، او همواره یک سطح استانداردی از نقش را مجسم می‌ساخت و به بازیگری او نمی‌شد چندان نقدی وارد ساخت. او هیچ گاه کم فروشی نمی‌کند و هر فیلم، سریال یا ... که باشد با تمام وجود در آن کار کرده است.
یکی از خصوصیات جالب توجه آتیلا پسیانی شخصیت صادق و صمیمی است که او دارد، همراهی و صمیمیتی که با همکارانش داشته و دارد همواره زبانزد همه بوده است. فرقی ندارد که طرف مقابلش چه کسی باشد، هر شخصی از هر سن و سالی و با هر سابقه و پیشنیه‌ای که در کنار آتیلا پسیانی قرار بگیرد بدون استثنا او را دلسوز، باسواد، صمیمی، شوخ و حرفه‌ای در کار خود می‌یابند. برای کسی با کارنامه و رزومه آتیلا پسیانی این خصوصیت فقط یادآور آن مثالی است که هر کس هر چه بیشتر می‌داند متواضع‌تر است.
حال با مد نظر قرار دادن تمام این موارد ذکر شده و این که او سالهای سال است در کنار مردم و بخشی از خاطرات تصویری و دیداری آنهاست پس این نگرانی مردم برای سلامتی او کاملا قابل درک است.
اگرچه این مدت کمتر او را در فیلم یا سریال‌ها دیده‌ایم ولی او مطمئنا همچنان دلش برای حضور در صحنه لک زده است. امیدواریم که این بیماری را هم مانند یک نقش بدانند که قرار است بازی کند و به زودی از این نقش بیرون آمده و به ادامه آفرینش نقش‌های دیگر بازگردد.
از صمیم قلب برای این بازگشت دوباره دعا می‌کنم، شما هم دریغ نفرمایید.
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: آتیلا پسیانی بازیگر جمیله شیخی ستاره پسیانی آتیلا پسیانی مثل آباد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۵۰۸۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا دیگر از دیدن سریال‌های «نون. خ» و «زیرخاکی» نمی خندیم
همشهری آنلاین: حتما برای‌تان پیش آمده که در محفل و مجلسی جدی ـــ و حتی بگذارید بگوییم عبوس ـــ حاضر باشید که به هر دلیلی نباید بخندید؛ یعنی در آنجا خندیدن از نظر اخلاقی، عملی نادرست تلقی می‌شده است اما ناگهان خنده به زیر پوست‌تان خزیده و عضلات صورت‌تان را چنان به هر سو کشیده که چاره‌ای جز خندیدن نداشته‌اید. به احتمال زیاد در این وضعیت سعی کرده‌اید با پرت‌کردن فکرتان از موضوعی که شما را به خنده می‌اندازد یا با فشار زبان به سقف دهان‌تان یا مَکِش قشر درونی چپ و راست لپ‌تان یا با منقبض کردن عضلات صورت‌تان جلوی خنده‌تان را بگیرید. بماند که در چنین موقعیتی چهره آدم چقدر خنده‌دار و مسخره می‌شود و حتی ممکن است به سوءتفاهم بیشتری دامن بزند. خندیدن خصلتی انسانی است و نمی‌توان کسی را به دلیل خندیدن سرزنش کرد. خنده را می‌توان مثل سلاحی شخصی یا رویکردی فردی در مقابله با مشکلات به‌کار گرفت اما پرواضح است که هر موضوعی مسبب خنده نمی‌شود. این نکته‌ای است که فیلمنامه‌نویسان سریال‌ها و فیلم‌های ایرانی از آن غافل‌اند.
آنری برگسون (متولد ۱۸ اکتبر ۱۸۵۹ ـ درگذشته ۴ ژانویه سال ۱۹۴۱)، فیلسوف نامدار فرانسوی، رساله‌ای موجز و مختصر در باب خنده دارد که به فارسی هم ترجمه شده است. برگسون در این اثر کم‌حجم اما بدیع و عمیق، سه خصلت اصلی برای خنده برمی‌شمرد. اول اینکه خنده خصلتی انسانی است. اگر شیء یا حیوانی و به‌طور کلی هر پدیده‌ای انسان را به خندیدن وادارد، به اعتقاد برگسون، به دلیل رفتار یا حالت انسانی آن است. از این منظر، انسان صرفا جانداری نیست که می‌خندد بلکه جانداری است که می‌خنداند و اگر ما به چیزی (اعم از جاندار یا غیرجاندار) می‌خندیم، حتما به سبب شباهتش به انسان یا تأثیر انسان بر آن است. ویژگی دومی که برگسون، آن را با خنده ملازم می‌داند، بی‌احساسی است. منظور برگسون از بی‌احساسی، متاثر نشدن است؛ نوعی برخورد عاری از احساس و از سر شعور و منطق برای خندیدن به موضوعی لازم است. اگر ما از زمین‌خوردن چاپلین یا سقوط باستر کیتون متاثر شویم، توانایی خندیدن به موقعیت آنها را از دست می‌دهیم؛ پس برخورد سرد و منطقی با پدیده‌ای احساسی و غیرمنطقی است که ما را به خنده می‌اندازد. نکته سوم، مسری‌بودن خنده است. برگسون برای خنده، نقشی اجتماعی قائل است و معتقد است که خنده به نوعی تفاهم و اشتراک نیاز دارد. در واقع خنده به درک متقابلی نیاز دارد تا گروهی از افراد را درگیر کند. از دید برگسون، خنده حاصل غفلت است و نوعی مجازات اجتماعی برای شخصِ غافل محسوب می‌شود. کسی که به هر دلیلی در اجتماع، موجبات خنده دیگران را فراهم می‌سازد، غفلتی کرده که او را از وضعی طبیعی که مورد پذیرش اجتماع است خارج کرده و به موضوع خنده سایرین بدل کرده است.
جدا از آشنایی با تکنیک‌های فیلمنامه‌نویسی و نگارش سریال‌های تلویزیونی، توجه به این ۳ خصلت خنده در نگارش یک فیلمنامه موفق برای سینما یا تلویزیون بسیار مهم است. نویسنده‌ای که هیچ تلقی‌ای از این خصلت‌ها ندارد مدام دست به دامن کلیشه‌ها برای خنداندن مخاطب می‌شود و در آخر هم ناکام می‌ماند. بخشی از علت شکست دو سریال کمدی نوروز و ماه رمضان امسال را باید در این ناآشنایی جست‌وجو کرد.
کد خبر 846940 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها فلسفه خبر مهم فیلمنامه - فیلنامه نویس مجله فلسفه تلویزیون - صدا و سیما
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد